 |  |
In 1951 werden mijn ouders blij verrast met de geboorte van een meisje. Mijn ouders woonden 9 maanden ervoor in Semarang, Java , Indonesie.
Een aantal jaren later, zo'n halve eeuw, kreeg ik mijn eerste laptop. Het internet bleek een wereld voor mij te openen. Voor die tijd richtte ik mij meer op de dingen om mij heen.
Al surfende op internet, vooral geinteresseerd in de diepere betekenis van het leven, "vond" ik de graancirkels. Waar komen ze vandaan, waarvoor zijn ze hier, hebben ze een boodschap. Over deze graancirkels is heel wat informatie te vinden en zijn er interessante theorieën gepubliceerd.
Ik zal hierover niet uitwijden, maar me bezig houden met de schilderijen.
Ik geloof niet in toeval. Als je één stap zet, dan zal de tweede volgen. Hoe en wanneer je besluit er één te maken, of hiertoe wordt gedwongen, kan verschillend zijn. De weg ligt voor je, met zij- en omwegen, maar deze weg voert je naar, even denken,.... nou dit mag je zelf gaan uitzoeken.
Door het combineren van alle tekens op mijn weg, kwam ik ertoe om schilderijen te maken van deze mystieke graancirkels. Was het toeval dat ik terugkeerde naar het land waar ik ontstaan ben en de juiste mensen tegenkwam?
Nu, terwijl ik met mijn website bezig ben, krijg ik enorm veel energie, komt dit omdat ik steeds weer naar de schilderijen kijk?, de lijsten maak, de maat vaststel, de galerij samenstel? Ik kan dit met een volmondig "Ja" bevestigen.
Hetzelfde gebeurde, maar dan omgekeerd, toen ik mijn eerste Expositie had, met maar twee schilderijen. Eén ervan was mijn favoriet, een blauwe ster. Toen ik de eerste dag thuis kwam, dacht ik, het is hier anders, ik wist niet hoe het kwam, totdat ik in de hal kwam en me realiseerde dat "mijn schilderij" er niet stond. Tjonge, dat was het, ik kijk er naar, meerdere keren per dag. Vreemd maar waar; ik miste de energie die het schilderij uitstraalt.
Misschien voel je deze energie, op dit moment, bij het aanschouwen van de 2cu2 Paintings
